Emil Karl Alexander Flaminius

---

Życiorys

Emil Karl Alexander Flaminius, znany ze swojej drogi zawodowej, realizował swoje zainteresowania architektoniczne w prestiżowej Akademii Budownictwa w Berlinie w latach 1828–1830. W tym czasie miał przyjemność uczyć się od uznanego architekta, Karla Friedricha Schinkla, co niewątpliwie wpłynęło na jego przyszłą karierę.

Jego pierwsze kroki zawodowe w 1852 roku to rola starszego inspektora budowlanego w Sigmaringen, gdzie mógł zastosować zdobytą wiedzę w praktyce. Dwa lata później, w 1853 roku, objął stanowisko rządowego radcy budowlanego w Frankfurcie nad Odrą, co stanowiło istotny krok w jego karierze zawodowej.

Ostatecznie, w 1867 roku, Flaminius awansował na tajnego radcę w Ministerstwie Handlu w Berlinie, co potwierdzało jego rosnące znaczenie w dziedzinie architektury i budownictwa. Od 1872 roku był już starszym tajnym radcą, co świadczy o jego doświadczeniu i renomie w tej dziedzinie.

Wybrane dzieła

Emil Karl Alexander Flaminius jest znanym architektem, który pozostawił po sobie wiele istotnych dzieł, zarówno w Niemczech, jak i w granicach dzisiejszej Polski. Jego projekty architektoniczne odzwierciedlają styl i estetykę, które były popularne w XIX wieku.

• 1840–1842 – teatr miejski we Frankfurcie nad Odrą, zrealizowany na podstawie planów Karla Friedricha Schinkla,
• 1859–1862 – neogotycki kościół w Neu Zauche,
• 1862 – neogotycki kościół klasztorny w Guben,

W Polsce Flaminius również pozostawił swe ślady, projektując między innymi:

• 1842–1844 – ratusz w Ośnie,
• 1852–1855/57 – kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dębnie, nawiązujący stylem do kościoła św. Mateusza w Berlinie, zaprojektowanego przez Friedricha Augusta Stülera,
• 1859–1862 – przebudowę kościoła w Choszcznie,
• 1862–1864 – gmach Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego w Ośnie.

---

Oceń: Emil Karl Alexander Flaminius

---