Maurycy Wittelsbach

Jego tytuły obejmowały stanowiska takie jak królewicz Czech, hrabia palatynów reńskich, a także książę elektorski Rzeszy oraz książę z Bawarii. Był czwartym synem Fryderyka V „Zimowego króla” oraz Elżbiety Stuart, księżniczki szkockiej.

Dziadkowie Maurycego to nie byle kto – elektor Palatynatu Reńskiego Fryderyk IV Wittelsbach, Luiza Julianna Orańska, król Anglii Jakub I Stuart oraz Anna Oldenburg. Wraz ze swoim starszym bratem Rupertem, Maurycy wziął udział w angielskiej wojnie domowej, stając po stronie króla Karola I.

W służbie wojskowej wykazał się w czasie znaczących bitew, w tym pod Powick Bridge oraz Edgehill, gdzie odniósł rany. W 1643 roku był dowódcą podczas walk, w tym podczas bitwy pod Roundway Down. W kwietniu 1644 roku oblegał Lyme Regis, lecz zmuszony był zakończyć to oblężenie w czerwcu tego samego roku.

Uczestniczył również w bitwie pod Lostwithiel, drugiej bitwie pod Newbury, a także współdziałał z bratem w czasie bitwy pod Naseby. W wyniku działań parlamentu w 1648 roku, został skazany na banicję razem z bratem.

Później Maurycy służył w armii francuskiej, a następnie dołączył do swojego brata, obejmując stanowisko wiceadmirała floty. Jego kariera morska zakończyła się tragicznie w 1652 roku, kiedy to jego okręt HMS Defiance zatonął.